محور موهومی

پیامبر ما نیز همان روسپی از بند رسته است که ،
شلاق به دست
و زبان بر لب
امتداد نفس های عمیقش را
در تکرار متوالی حرف سین
فرو می کشد،
و در حالی که
پلک هایش را زیر فشار موج درد و شهوت
آرام می بندد و یا شاید حالا میگشاید
سرش را به سمت بالا می آورد
تا زمینی ترین آیه های انسانی را بر تو وحی کند.



پ ن: نا شکری نکن از نادانی و ایمان بیاور ،
که چراغ کم نور این خانه
بیش از تمام آنچه از آسمانت بر افروختی ،
زمین را تصویر کرده است.